اصطلاح تایم شرینگ یا اشتراک زمانی، قبل از هرجای دیگری، در صنعت رایانه به کار برده شد.

این واژه بدین معناست که تعداد زیادی افراد می‌توانند به بانک اطلاعاتی شرکت رایانه‌ای در قبال پرداخت هزینه دسترسی یابند.

اشتراک زمانی، روش اخذ اطلاعات است، رایانه‌ای که به منظور سرویس دهنده عمومی در نظر گرفته می‌شود، امکان سرویس‌دهی به چندین کاربر را می‌یافت.

این مفهوم در اوایل سال 1957 توسط باب بومر در مقاله‌ای در مجله کنترل اتوماتیک مطرح شد.

تایم شرینگ در عمران

یکی از مسائل نوبنیاد حقوقی، مسئله تایم شرینگ است که از پیدایش آن مدت زیادی نمی‌گذرد.

اصطلاح تایم شر (Time Share) معادل فارسی آن را «شرکت در زمان» و یا «فروش زمانی» می‌دانند.

مفهوم مالکیت زمانی

مالکیت زمانی دربردارنده مالکیتی است که از خرید دوره مشخصی از زمان یا درصد مشخصی از ملک می آید.

تایم شرینگ یا مالکیت زمانی استفاده گروهی از یک محل اقامتی، یک خانه یا منطقه تفریحی حاصل می‌شود

        

اشتراک زمانی در شمال

شرکت ویلا سازی ویلا زمین شمال به منظور اجتناب از سرمایه گذاری مازاد بر نیاز،برای علاقه مندانی که مایل اند در سواحل زیبای دریای خزر و یا شهر های شمالی با سرمایه گذاری اندک، ویلایی عالی را در اختیار بگیرند.

طرح استفاده از اتاق ها، سوئیت ها، رویال سوئیت ها و ویلاهای مبله ی خود را به صورت مالکیت زمانی مشخص برای ارائه قرار داده است. در طرح مالکیت زمانی ، زمان های مشخص شده به صورت ادواری است.

تمامی مالکان از امکاناتی مساوی برای استفاده از این زمان ها برخوردارند. در واقع، تقدم و تاخر در خرید باعث نمی شود که امتیاز استفاده از زمان های خاص ( مانند تعطیلات رسمی ) تنها به یک عده از خریداران تعلق گیرد.